Τί είναι πιο όμορφο;
Ενα καλά οργανωμένο αμφιθέατρο με αυτοματισμούς για τη μετάφραση και με υποδομή για να βάλει ο καθένας το λάπτοπ του και με χαλιά στους διαδρόμους ή ένα γιαπί;
Τί είναι πιο γεμάτο;
Η βουλή όταν συζητιούνται νομοσχέδια που αφορούν το μέλλον μας σε άδεια έδρανα μπροστά ή ένας χώρος όπου του κάθενός η γνώμη κι η κιμπαριά έχει την ίδια αξία με του διπλανού του χωρίς να μετράνε οι ψήφοι; και αν δεν πούνε όλοι ναι δεν γίνεται τίποτε
Τι είναι πιο άξιο;
Ο καθηγητής με τη γραβάτα που μιλάει στον πληθυντικό στους φοιτητές του σ' ένα άπόλυτα κλιματιζόμενο περιβάλλον όπου βαθμολογείται κι η ερώτηση αν είναι σωστή ή
δυο καθηγητές με βαρύτατες αποσκευές κι οι δύο, αναγνώριση, αναγνωρισιμότητα, θητεία, γνώσεις, στράτευση που καθηλώνουν ένα ανομοιογενές ακροατήριο μέσα σ' ένα γιαπί και, το κυριότερο, στη φιλοσοφική ερώτηση ενός κοριτσιού 7 χρονών που σηκώνει θαραλέα το χέρι του και ρωτάει "ποια ήταν ή πρώτη λέξη που είπε ο άνθρωπος" απαντούν θαρραλέα "μαμά".
Καλως ήρθατε στον Ελεύθερο Γαλαξία.
Ο Ευτύχης Μπιτσάκης καθηγητής Πανεπιστημίου κι ο Παύλος Αντωνοπουλος βιολόγος εκπαιδευτικός μας πήραν απ' το χέρι και μας γέμισαν με ελπίδα ότι η επιστήμη είναι για όλους, η φιλοσοφία είναι για όλους. Εμείς είμαστε όλα αυτά.
Και γι' άλλη μια φορά : Καλώς ήρθατε στον Ελεύθερο Γαλαξία
Υ.Γ.
Αύριο εκτεταμένο ρεπορτάζ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου