Ο ΑΜΑΖΟΝΙΟΣ ΔΕΝ ΞΕΠΟΥΛΙΕΤΑΙ! ΤΟΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖOMAΣΤΕ!
Στην επαρχία της Bagua, το ξημέρωμα της 5ης Ιούνη, οι ειδικές δυνάμεις της περουβιανής αστυνομίας προσπάθησαν να διαλύσουν ένα από τα πολλά μπλόκα των αυτοχθόνων λαών του Αμαζονίου, που προσωρινά εμποδίζουν την πρόσβαση των πετρελαιοπαραγωγών εταιριών στο νότιο τμήμα του δάσους. Με σφαίρες, δακρυγόνα και ελικόπτερα, θέλησαν να πιάσουν στον ύπνο τους αγωνιζόμενους ανθρώπους. Όμως αυτοί στάθηκαν σαν τοίχος στη δολοφονική επέλαση. Πολλοί, με μοναδικό όπλο τα γυμνά τους χέρια πάλεψαν και αφόπλισαν τους μπάτσους. Αντιστάθηκαν. Περισσότεροι από 40 ιθαγενείς Awajun και Wambis θανατώθηκαν εκείνο το πρωινό. Περισσότεροι από 100 κρατούνται, πολλοί από αυτούς «εξαφανίστηκαν», πολλοί από αυτούς απήχθηκαν αιμόφυρτοι μέσα από τα νοσοκομεία που μεταφέρθηκαν.
Η εξήγηση για τη σφαγή είναι τόσο ωμή όσο και η επίθεση που την προκάλεσε. Η κυβέρνηση του Alan Garcia, υποτελής στις διεθνείς πετρελαιοπαραγωγές εταιρίες και τη συνθήκη ελεύθερου εμπορίου με τις Η.Π.Α., αντικρίζει με τρόμο το μέλλον που της επιφυλάσσει το γοργά αναπτυσσόμενο κίνημα των αυτοχθόνων. Είναι ένα μέλλον στο οποίο τα όνειρα που κάνουν η γάλλο–βρετανική Perenco, η καναδέζικη Petrolifera, η αργεντίνικη PlusPetrol, η ισπανική Repsol, η βραζιλιάνικη Petrobras και άλλες εταιρίες για την λεηλασία του φυσικού πλούτου του Αμαζονίου, συνθλίβεται από την αντίσταση των γηγενών λαών του. Έτσι, το περουβιανό κράτος ορμώμενο από ένα μίγμα πανικού και ζήλου, κατέφυγε στη βία για να υπερασπιστεί τα συμφέροντα των αφεντικών του. Χαρακτηριστικά ο ινδιάνικος συνασπισμός οργανώσεων,COAI, αναφέρει πως « οι θάνατοι στην Bagua είναι μια δικτατορική απάντηση στις 56 μέρες ειρηνικού ινδιάνικου αγώνα, στον υποτιθέμενο διάλογο και στις διαπραγματεύσεις, που πάντοτε καταλήγουν σε σφαίρες και την συνέχιση των πάνω από 500 χρόνων καταπίεσης»
Τα τελευταία τρία χρόνια, η επιτυχία των προσπαθειών για την οικονομική ανάπτυξη του Περού προϋποθέτουν το σάρωμα της αμαζόνειας περιοχής της χώρας. Βάση νέων νομοθετημάτων, οι εταιρίες και η κυβέρνηση μπορούν να καταστρώνουν τα κοινά σχέδια τους χωρίς να ζητούν την συγκατάθεση των τοπικών κοινοτήτων, ενώ οι ιδιώτες, οι εταιρίες, οι έποικοι που εισβάλουν σε ινδιάνικες περιοχές ευνοούνται απροκάλυπτα σε κάθε περίπτωση δικαστικής διαμάχης. Και το κυριότερο? Μειώνεται δραστικά η έκταση του προστατευόμενου δάσους. Κάπου 45 εκατομμύρια εκτάρια (το 60% της περουβιανής ζούγκλας) «απελευθερώνονται» προς χάρη της οικονομικής εκμετάλλευσης. Παράλληλα, μπήκε σε ισχύ από τον περασμένο Γενάρη η συνθήκη ελεύθερου εμπορίου μεταξύ του Περού και των Η.Π.Α. Εκτός από το να συνθλίβει τους φτωχούς ντόπιους αγρότες ανάμεσα στις συμπληγάδες πέτρες της Βορειοαμερικανικής οικονομικής ευρωστίας, σε σχέση πάντα με το Περού, και της εκβιομηχάνισης της γεωργικής παραγωγής, η συνθήκη καθιστά τις εύφορες παράλιες περιοχές σε ζώνες καλλιέργειας εξαγώγιμων προϊόντων. Σαν επακόλουθο, για τα αναγκαία προϊόντα τοπικής κατανάλωσης, αναζητούνται νέες εκτάσεις στην ενδοχώρα. Φυσικά τέτοιες δημιουργούνται αναγκασυικά με την σταδιακή αποψίλωση του δάσους.
Όμως στην ίδια χρονική περίοδο οι «από κάτω» σε όλη την επικράτεια της χώρας οργανώνονται. Η αντίσταση τους αποκτά ολοένα και περισσότερη ρώμη και περνούν στην αντεπίθεση. Τον Αύγουστο του 2008, στην επαρχία της Bagua μια γέφυρα μπλοκάρεται από αυτόχθονες, που αποκρούουν με επιτυχία τις άγριες επιθέσεις της αστυνομίας. Την ίδια ώρα, στο νότο, περικυκλώνονται οι εγκαταστάσεις της εταιρίας φυσικού αερίου Camisea, και η λειτουργία τους σταματά. Όμως διαδηλώσεις, μπλόκα και δράσεις αντίστασης ξεφυτρώνουν και στα αστικά κέντρα, όπως για παράδειγμα στο Cusco όπου η ομοσπονδία εργατών γης δείχνει δυναμικά την αλληλεγγύη της στους αγωνιζόμενους του Αμαζονίου. Οι πρώτες νίκες δεν αργούν να έρθουν με την κυβέρνηση να αναγκάζεται σε αναδίπλωση, αποσύροντας κάποιους από τους καταστροφικούς της νόμους.
Παρόλα αυτά, ο αγώνας για την γη και την αξιοπρέπεια δεν τερματίζεται. Από τις αρχές του Απρίλη μπλοκάρονται οι πλωτοί ποταμοί Napo, Corrientes, Cenepa και Santiago. Πάνω από 40 πετρελαιοφόρα πλοία παραμένουν άπραγα. Αντίστοιχα οδικές και σιδηροδρομικές αρτηρίες καθώς και αγωγοί πετρελαίου και φυσικού αερίου αποκόπτονται σε στρατηγικά σημεία από τους αγωνιζόμενους ινδιάνους. Οι αυτόχθονες λαοί δηλώνουν έμπρακτα την ανυποταγή τους στους νόμους του κράτους και θεωρούν τις κυβερνητικές δυνάμεις εισβολείς. Ορκίζονται πίστη στους δικούς τους αρχέγονους νόμους και είναι αποφασισμένοι να δώσουν το δικό τους τέλος στα 500 χρόνια καταπίεσης.
Η ανυποχώρητη και σθεναρή τους στάση πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το ματοκύλισμα της Bagua χαράσσει το μονοπάτι για την τελική τους νίκη. Στις 11 Ιούνη άρχισαν να διαβαίνουν το ίδιο μονοπάτι, μαζί τους, οι χιλιάδες απεργοί διαδηλωτές στο Cusco. Και μαζί με αυτούς οι αλληλέγγυοι στη Μαδρίτη, το Παρίσι, το Μιλάνο, τη Βόννη, τη Βαρκελώνη, το Κίτο, την Ουάσινγκτον, τις Βρυξέλες, την Αθήνα….Να συνεχίσουμε να βαδίζουμε μαζί τους, όλο και περισσότεροι, με όλο και πιο σταθερό βήμα…
ΚΑΘΕ ΒΑΡΕΛΙ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ ΠΟΥ ΒΓΑΙΝΕΙ ΑΠΟ TΟΝ ΑΜΑΖΟΝΙΟ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΠΙΟ ΦΤΩΧΟΥΣ!
ΚΑΘΕ ΕΝΑΣ ΙΘΑΓΕΝΗΣ ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΤΟΥ, ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΠΙΟ ΠΛΟΥΣΙΟΥΣ!
ΠΕΜΠΤΗ 18/6, 9 ΜΜ
ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΟΥ ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ
«ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΚΟΥΑΝ ΚΑΟΥΑΝ»
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 19/6, 8ΜΜ
ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΟ ΠΕΡΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΜΑΖΟΝΙΟ
ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟ ΔΡΑΣΕΩΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
www.elefthrosgalaxias.blogspot.com